Vrijdag, de laatste dag van de rondreis. In het hotel zijn drie liften en dat is bij lange na niet genoeg om alle gasten naar boven en naar beneden te vervoeren. Uiteindelijk vertrekken we dan ook met enige vertraging rond haf 9 alsnog naar Holguin. Onderweg komen we per toeval langs een suikerrietplantage waar op dat moment de suikerriet wordt geoogst. Yuri laat de bus dan ook langs de kant van de weg stoppen om dit te bekijken en vast te leggen. Vervolgens rijden we door naar Holguin. In het centrum lopen we, zoals we in de vele voorgaande plaatsen vaak ook het geval was, van het ene plein via een winkelstraat naar het andere plein. Deze straat oogt wat armoediger dan we eerder hebben gezien en op een terras word ik door Peter en Marleen op een kop koffie getrakteerd, waar een aantal anderen van de groep ook al aan de koffie zitten. Dan rijden we een klein stukje met de bus naar een lange trap waarover ooit een houten kruis naar boven is gebracht. Een deel van de groep gaat te voet de trap met 465 treden op. De andere helft van de groep komt met de bus wat later boven aan. Het is de moeite waard, het uitzicht over Holguin is erg mooi. Van dat punt uit is het nog een uurtje rijden naar onze eindbestemming van deze rondreis: hotel Costa Verde, een all incusive resort aan de Playa Pesquero. We hebben er dan 2400 kilometer in de bus op zitten. Nog niet alle kamers zijn al klaar, maar we hebben ons groene bandje om waarmee we in het buffetrestaurant (dat bijna sloot voor de lunch) nog een hapje eten. Als rond drie uur mijn kamer klaar is, installeer ik mij en wandel ik nog een rondje over het resort en neem vast een kijkje op het strand. Mooie blauwe zee met wuivende palmbomen, niet verkeerd om nog een paar dagen te vertoeven. ’s Avonds eet ik met Ellie en Ellie heerlijk in het uitgebreide buffetrestaurant. Er is veel keuze, van vers gegrilde vis, vlees, verse pasta’s en pizza’s tot en met vele bakken met groente, pasta’s en nog veel en veel meer.

De volgende dag begint weer in ditzelfde buffetrestaurant met wederom veel keus. Om 10.00 uur krijgen we een welkomst/informatiepraatje van de lokale Tui reisleider. Dan drink ik nog wat en breng een bezoek aan het “winkelcentrum” aan de overkant van het resort. Na de lunch waarvoor ik de snackbar uitprobeer ga ik naar het strand en vind een plekje in de schaduw van de vrije parasol naast Peter en Marleen. Het zeewater is niet al te koud en het uitzicht op de blauwe zee is ook zeker niet verkeerd.